L'ETAPE DU TOUR Mourenx > Pau - 179km
maandag 11 juli 2005

.

Ieder jaar organiseert Velo-magazine een tourtocht van een van de etappes van de Tour de France voor "gewone" tourfietsers. Dit jaar werd de etappe van Mourenx naar Pau hiervoor gekozen. 180km met beklimming van 3 cols, Ichere, Marie-Blanque en de Aubisque. Met name de laatste 2 zijn bekend van de Tour en zijn resp. van de 1e en de buiten categorie. Omdat we dit jaar plannen hadden voor een vakantie naar de Pyreneen, besloot ik in januari al om me hiervoor in te schrijven en met mij ca. 8000 anderen.
Het stadje Mourenx staat deze maand geheel in het teken van de fiets. Op alle doorgaande wegen staan honderden bont gespoten fietsen in de bermen. Op de wielerbaan is een groot fiets-gebeuren met veel sponsors en commercie. Elke deelnemer doet mee aan de grote tombola, welke daags voor het spektakel wordt gehouden. 150 prijzen van bidons tot de hoofdprijzen: 2 racefietsen. Ook ik val in de prijzen en wel de 7e. Een fraaie Santini koersbroek.
Op maandag 11 juli sta ik om 06:30uur in mijn vak opgesteld om de L'Etape du Tour 2005 te rijden. Om 7 uur kunnen de eersten starten en ik wordt om 07:20uur losgelaten. Het is mooi weer, nog een beetje fris, nauwelijks wind, kortom ideaal fietsweer. De aanloop naar de 1e beklimming gaat door dorpen, waar al veel publiek langs de weg staat om de wielrenners aan te  moedigen. Na 40 km begint de lange sliert fietsers aan de 1e klim, waarvan 3 km behoorlijk steil en 2 km zelfs 9,5 en 10,8 % zijn. Bovendien is het zo druk en de weg zo smal dat als er een motoragent moet stoppen iedereen van de fiets moet en de steilste paar honderd meter moet er gelopen worden.
Na de afdaling is er de 1e ravitaillering. Langs de weg staan over 200 meter tafels met drank en vast voedsel. Repen in diverse soorten, stukken sinaasappels, halve bananen, pruimen, vijgen, peperkoek, broodjes en veel soorten zoete dranken en allerlei  waters. Ook kun je aan je bidon isotone poeder toevoegen. Het is EEN grote schranspartij en alle plastic gaat op de grond.
Over de doorgaande weg (NB: het hele parcours is tijdens het fietsen autovrij) gaat de tocht naar de col de Marie Blanque. 9 km klimmen, met 4 km tussen de 11 en 13%. Ook hier is het weer dringen geblazen en herhaalt zich de situatie met de motor zoals van de col d´Ichere. Nu loopt het hele peloton de laatste 3 km tot de top. Niemand kan door de drukte nog fietsen. Heb je ooit met een verhoging onder de voorvoet en 13% helling zo'n 3km gelopen? Dat is pas klunen !
Op de col staan veel mensen die opmerkingen maken, of dit een voettocht is. C'est une marche ? Toch is het publiek erg enthousiast en men blijft maar "bon courage" toeroepen.     ---------------         Youtube filmpje      -----------------
In de afdaling is weer een ravitaillering. Nu is de chaos nog groter als bij de eerste keer, maar ook hier kan ik weer voldoende energie bijtanken. Het eten en ook het drinken gaat me vandaag goed af. Ik heb me voorgenomen, om elke 20 min. te drinken en minstens elk uur daarbij te eten. De afdaling gaat snel en met name het laatste stuk omlaag gaat met hoge snelheid. 
Op de rotonde bij de doorgaande weg (de D934) naar Larun en de Col d'Aubisque en naar Spanje staat het vol publiek, die weer kei-enthousiast zijn. Ca 10km gaat de route vrij vlak en over een brede weg naar het begin van de col d'Aubisque. De 17km klimmen naar de top op 1715m maakt deze bult tot een col van de buitencategorie. In de aanloop tot het dorp Eaux Bonnes loopt de route veel in de schaduw en het grote publiek is ook hier weer erg enthousiast. Na Eaux Bonnes gaat de klim echt beginnen met percentages van 8 tot 10% over 12 km. De zon schijnt meedogenloos op mijn bovenkant. Met de helm op het stuur kan er in de klim meer vocht verdampen en het zweet loopt niet pijnlijk in de ogen. Maar ik kom goed vooruit en op 4km van de top onderbreek ik mijn gezwoeg voor een cola bij een restaurant in het skidorp Gourette. Van hieruit heb je mooi zicht op de weg omhoog en op het volgende restaurant 2km voor de top.
Boven de boomgrens kan ik echt genieten van het landschap en de zg. Crêtes Blanches zijn adembenemend mooi. De hoge toppen liggen te baden in de zon. Ondanks de grote inspanning die ik moet geven om al mijn kilo's omhoog te brengen geniet ik van het mooie uitzicht.
Op de top van de Aubisque is het weer ontzettend druk en is hier de 3e  ravitaillering een nog grotere rotzooi als bij de eerste 2. Ondanks de borden om de verpakkingen in de zakken te doen, is het rondom de tafels een grote en natte vuilnisbelt. Als ik wil vertrekken wil de schoen niet in het pedaal klikken en zie ik dat ik een bananenschil in mijn clip heb hangen. 
De col d'Aubisque gaat na een afdaling van 3 km weer over in een korte klim naar de Soulor. Vanaf de col overgang kun je de grote boog naar beneden en weer omhoog prachtig zien liggen. In deze afdaling is Wim van Est in 1951 in het ravijn gedoken en weer heelhuids naar boven gekropen. Ter herinnering heeft men in 2003 een plaquette aan de rots gespijkerd. Helaas is Wim enkele maanden later overleden.
Op de col de Soulor is weer veel enthousiast volk en kan de lange afdaling worden ingezet. Met hoge snelheid suis ik naar beneden in de veronderstelling dat ik alle klimwerk heb gehad. Ik kan in een groepje mooi meedraaien om de laatste vlakke 50km naar Pau af te leggen. Maar het venijn zit meestal in de staart. 3 cols gefietst, op het heetst van de dag en dan komen er nog enkele onverwachte klimmetjes. Niet te lang maar als je niets verwacht en je bent kotsmoe, dan is elke extra inspanning te veel. Het laatste klimmetje, de Côte de Pardiès-Piétat, is zelfs nog van de 4e categorie en 2 km 5%.
"Kaputt Wie Hund" arriveer ik uiteindelijk in Pau. De medaille, het zakje met eten, maar vooral mijn vrouw + een paar pinten Amstel geven me weer een menselijk gevoel. 
Het is inmiddels rond 16 uur, de winnaar klokte al om 12:22uur. Ik kwam als 5635e in 8uur en 44min over de finish. De laatste, nr. 7247, kwam om 17:25uur binnen. 638 coureurs waren helaas te laat of hebben moeten opgeven.
(NB: Ard Schenk deed er 9uur en 6 min over, hij was nr. 6289))
Volgens mijn tellertje had ik 3250m geklommen en was het parcours 176 km.
Ondanks de autovrije wegen en de waarschuwingsborden onderweg, passeer ik met name op het laatste vlakkere deel, enkele malen een ambulance met een gewonde. In Pau staat bij de Info een lijstje met gewonden, o.a. 3x clavicule (sleutelbeen) en 1x cranien (schedel) zie ik staan. Gelukkig ben ik heelhuids gefinished.
Op dinsdag 19 juli werd dezelfde route gereden door de Grote Jongens. De winnaar Pereiro Sio deed er 4h38m over.
NB: onderweg heb ik geen woord Nederlands gehoord, het was allemaal Frans en af en toe Engels. Toch deden er 44 nationaliteiten mee, waaronder enkele Chinezen.

Ger Geerets

col d'Ichere

col de Marie Blanque

etape du tour

de Cretes Blanches (Aubisque)



col d'Aubisque - Soulor

col d'Aubisque

 DE medaille

herinnerings maquette Wim van Est

diploma 
(thuis gestuurd)

wielerbaan Mourenx, village accueil



Tour Club Ysselsteyn
















home Geerets 










home fietsvak