st.Maria in Mustair

Zaterdag 07 juli 2001                          TOP "van dag tot dag"

Zeer warm weer in NL, tot 33oC. Gelukkig is het bewolkt tijdens de heenreis naar Zwitserland. Ik had gisteravond toch maar even een hotel gereserveerd, voor het geval we door files erg laat in Graubunden zouden arriveren.
Tot Karlsruhe droog weer en maar 2x korte Staus. Bij Baden-Baden na een rust regent het en komen we in een langere file. Wel 20 km langzaam rijdend. Bij Basel voor de grens opnieuw file, maar droog weer. In CH kunnen we goed doorrijden, hoewel Zurich ook ophoudt. Omdat de keuken van het geboekte hotel tot 20:30uur open is, eten we even voorbij Davos. Hierna rijden we de Fluelenpass en Ofenpass over en arriveren we om 20 uur toch nog in St.Maria in Mustertal. We gaan daarom maar even de Umbrailpass een eindje omhoog. Hierdoor krijgen we nog prachtige doorkijkjes op St.Maria te zien, vanaf de vele haarspeldbochten. De Fluelenpass is een mooie bergpas, de Ofenpass vanaf Zernez matig maar de afdaling in het Mustertal is mooi. In het hotel had ik in 1999 al eens geslapen met de fietsvakantie. Het is een eeuwenoud gebouw, totaal gerenoveerd, met prachtige antieke gebruiksvoorwerpen en erg mooi tegelwerk. Op de kamers heel veel hout, maar mooi afgewerkt. Na een drankje leggen we onszelf tebed.

Stelvio-west

Splugen-pass (N)

Zondag 08 juli 2001                          TOP "van dag tot dag"

Stralend weer. Ontbijt in een erg authentiek historisch ingericht restaurant. Beschilderde houten panelen, oude potten, pannen en andere gebruiksvoorwerpen uit grootmoeders tijd aan de muur.
Na het ontbijt betaald (Sfr 124) en vertrokken voor een "passen-dag". Meteen buiten st.Maria komen we fietsers tegen met een nummerschildje op de fiets. Later blijkt dit de 3-Landerfahrt vanuit Nauders Oostenrijk te zijnmet ca. 2000 deelnemers. De korte route over Reschenpass, Ofenpass, Fluelenpass, De langere neemt de Stelvio nog (even) mee. We rijden de 48 curves van de Stelvio en rijden heel veel fietsers voorbij en met ons gaan "tig" motors en oude antieke auto's de weg naar de pas op 2757m hoogte. Prachtige lussen op deze pas. Boven is het een drukte van jewelste. Veel familie die de fietsers luid aanmoedigen en honderden motors. Het wegdek is erg hobbelig en vol scheuren. Niet zo fijn om te dalen! Op de top staat een bord met 3 bike-routes via deze mooie pas met een slecht wegdek. Tegen de huizen (hotels) liggen hoge muren sneeuw. Als we de weg vervolgen richting Bormio zijn de fietsers bijna verdwenen. Nog een enkele gaat via deze zijde zwoegend omhoog. Wel is deze kant beter verhard en breder en er rijdt zelfs een bus. Deze route is afwisselender, eerst door een weids graslandschap, vervolgens een aantal haarspeldbochten, die overgaan in een zeer ruige rotskloof.
Na Bormio rijden we naar Sondrio. Van de eerste 20km zijn er ca. 15km door tunnels. Dan een brede weg door een dal, een rondweg om Tirano en Sondrio. Aan de noordelijke punt van het Comomeer bij Catolico buigen we naar het noorden richting Chiavenna aan de voet van de Splugen-pass. Een zeer steile weg met balkons om de hoogte te overbruggen. In een van de dorpen (Pianazzo) drinken we cappuccino. Even verder in een tunnel is een ongeluk gebeurd. Het linker wiel is volledig plat gereden en het is laveren tussen de auto's door. Het blijft opletten op deze smalle bochtige wegen. Na het stuwmeertje net voor de pas, passeren we de grens met CH. 2x douane, want CH is geen Euro-land. Op de pas nog enkele fotostops en na Splugen kiezen we ervoor om door te rijden over de Bernardino-pass naar Bellinzona om daar ergens onderdak te zoeken. Een motel bevalt ons niet en als we verder rijden komen we even voor Locarno in Tenero terecht waar de kamer ons wel aanstaat. Veel meters en een heus terras, met uitzicht op bloemenkassen, zodat Truus toch op iets vertrouwds uitziet. In de verte blinkt het Lago Maggiore. Prijs: Sfr 110. Als we 's avonds in de tuin onder de bomen dineren, consumeren we onze duurste schnitzel ooit betaald. Sfr. 32 voor 6x10cm.

Maandag 09 juli 2001                        TOP "van dag tot dag"

Prachtig zonnig weer. Uitzicht vanaf ons terras op de bergen aan de overkant van het Lago Maggiore. Na het ontbijt rijden we via Locarno en een hele rits badplaatsjes aan het meer naar Italie. Bij Verbania kunnen we de Autostrada nemen en in km's wat opschieten. Een rustige 3-baans autoweg door een vlak landschap en een brandende zon: de Po-vlakte.
Als we richting Turijn moeten afslaan wordt dit per ongeluk niet gedaan en rijden we rechtdoor. We nemen de 1e afslag naar het stadje Vercelli. Hier worden boodschappen gedaan, getankt en wat gedronken. We zetten koers naar de autobaan aan de andere kant van Vercelli richting Turijn. Opnieuw gaat dit fout en krijgen we ongewild meer Po-vlakte en Don Camillo dorpen te zien.
Even voor Turijn moet de tol betaald worden en we belanden bij een onbemand loket. Een erg boze doch onverstaanbare stem maant ons te betalen (display geeft 10500 ILR aan) of op te rotten, wie zal het zeggen, maar als de slagboom open gaat, rijden wij met kloppend hart door. Vast overtuigd dat de carabinieri ons zo dadelijk met loeiende sirene zal opbrengen. Maar na enkele kilometers moet er 2000 lires aan een vriendelijk bevrouwd loket afgedragen worden en zijn we op de rondweg van Turijn.
Na Turijn rijden we richting Frejus tunnel, de grens met Frankrijk. De temperatuur wordt lager en de bergen hoger. De autostrada loopt door verschillende tunnels en er moet enkele keren tol betaald worden. Bij Susa nemen we de richting Briancon over een 2-baans weg. Slingerend naar de grens bij Montgenevre, door een dicht bebost landschap. Over de col de la Montgenevre met gelijkgenaamd skidorp dalen we af naar Briancon en rijden zuidwaarts door het mooie Durance dal. Bij Guillestre nemen we de mooie weg over de Col de Vars naar Barcelonnette.
In het stadje met een mooi marktplein en gezellige terrasjes en winkeltjes, nemen we een kamer in Hotel Cheval Blanc. Een historisch pand midden in het stadje. 300FFR. Na een douche en rust, gaan we wat shoppen langs de toeristenwinkels. Veel mexicaans spul, wat teruggaat naar de historie van Barcelonnette. In de 19e eeuw enkele mensen naar Mexico geemigreerd en hebben daar fortuin gemaakt in de textielbranche. Dit had weer tot gevolg dat er vele plaatsgenoten hen volgden en de rijken, hun oude dag in hun geboortestad doorbrachten in grote landhuizen en hierdoor Barcelonnette een redelijke welvaart gaven.
We eten op een van de vele terrassen en nemen later op een ander terras nog een drankje. Het bed kraakt behoorlijk en de springveren zitten aan de oppervlakte en ligt erg hard. De prinses "knoajt" en wil morgen een beter (ander) bed. Morgen wil ik de col d'Allos fietsen, Truus zal dan op de flanken zonnen.

Col d'Allos

Col de Cayolle

Dinsdag 10 juli 2001                       TOP "van dag tot dag"

Minder geslapen,o.a. door de slechte matras en het bed kraakt bij elke beweging. Na het ontbijt, met gedroogde pruimen en bananen, speciaal voor de fietsers, wordt er afgerekend. 300FF + 2x 35FF voor het ontbijt.
We rijden Barcelonnette uit en ik start bij een supermarkt net buiten het stadje. Na 45min fietsen, komt er nog maar steeds geen afslag naar de col d'Allos. Nogmaals een blik (met bril) op de kaart om te realiseren dat ik op de verkeerde weg zit. Ik had in Barcelonnette al een andere weg moeten nemen. Dus teruggereden en een weggetje binnendoor genomen. Als ik aan het klimmen ben heb ik geen lekker gevoel en na 5km moet ik de laatste banaan van het ontbijt langs de weg gooien. En jawel, het lucht op. Vanaf nu krijg ik ritme en gaat het klimmen goed. Warm en puffend leg ik de 21 km klim en 1100m hoogte verschil af in ca. 2uur.
Truus heeft voorbeeldig om de paar km. op mij gewacht en genoten van de mooie vergezichten. Genoten hebben we beiden ook van de vervelende vliegen, die tot de boomgrens ons vergezellen. Er komen al best veel fietsers de berg af. 
Boven is de zon weg en wordt het een beetje fris. Bij de refuge net onder de top dreigt het te gaan regenen en op de col begint het te regenen. Een foto onder het bordje en snel afdalen. Maar in het eerste dorp over de col, regent het zo hard dat ik besluit in de auto te stappen.

We rijden via Allos naar Colmars. Dit is een uniek gelegen en volledig ommuurd stadje,met wat vestingwerken net erbuiten. Een toeristisch monumentje. Even lopen we door een straatje, maar al gauw begint het te regenen en snellen we ons naar de auto.
Na Colmars nemen we de col de Champs. Een steile col, het eerste deel volledig in de bomen en later boven de boomgrens een desolaat landschap van zwarte steenbergen. Het regent hard en de lucht ziet asgrauw. In de afdaling gaan 2 fietsers ons voor in de stromende regen, gevolgd door een Franse auto. In st.Martin d'Entraunes drinken we koffie en eten een paar cakejes, bij gebrek aan een (echte) bakker. Hier nemen we de weg terug naar Barcelonnette over de Col de Cayolle. Inmiddels is het droog en hebben we meer zicht op de mooie bergen. Net voor de top, is een mooi uitzichtpunt en in de afdaling passeren we 2 bruggen over watervallen. Beneden gaat de weg door een nauwe kloof, de Gorges de Bachelard en is de weg 1 auto breed. Om de paar honderd meter is er een "garage" om te passeren.
Terug in Barcelonnette nemen we intrek in het Grand Hotel aan het marktplein met de vele terrasjes. Na het douchen gaan we internetten. Tijdens het mailen breekt er een korte maar hevige hoosbui los. Enkele flinke donderslagen en het klaart weer op. 's Avonds eten we weer gewoon buiten op het terras op de markt.

Col de la Bonette

Col de la Bonnette

meertje col de la Bonette (N)

Woensdag 11 juli 2001                      TOP "van dag tot dag"

Vandaag mag ik weer gaan fietsen. Truus zal zich dan in Barcelonnette vermaken. Ik heb de Col de Larche 1990m op de Italiaanse grens gepland. Als ik een aanloop van ca. 15km heb gehad, staat er een groot bord "verboden voor fietsers" en een bord met "chutes de pierres". En omdat de col de Vars ook al enkele dagen is afgesloten wegens wegwerkzaamheden, besluit ik dan maar de noordkant van de col de la Bonette te fietsen. Het begin is slechts enkele km's terug bij Jausiers. 
De Bonette is de hoogst geasfalteerde weg van de Alpen op 2802m. In 1995 heb ik de zuidkant al eens gefietst en die was erg mooi. Een mooie col, soms erg steil, maar het landschap is bijzonder mooi. Ook hier weer veel lastige vliegen op de luwe stukken en beneden de boomgrens. Het gaat prima en ik fiets zowaar 3 man voorbij, terwijl niemand mij passeert. Bij 2000m is een klein restaurantje cq.berghutje; het enige op het bovenste deel. Na een cola fiets ik verder. Het landschap wordt kaal en de enige bebouwing in deze steenbergen zijn verlaten en deels in elkaar gevallen kazernes. Toch een mooie fantastische desolate wereld. Het is er erg winderig. Bij de top staan enkele auto's geparkeerd en het laatste rondje om de puist, 150m hoogte, is afgesloten voor alle verkeer. Er liggen dan ook nogal wat stenen op het wegdek. Alleen enkele wandelaars maken de  3km lange ommegang naar het dak van de Alpen. Jammer. Ik moet volstaan met een foto voor de afgesloten weg, gemaakt door een Frans stel.
In de afdaling besluit ik Truus deelgenoot te maken van deze mooie omgeving en hier boven ergens te gaan zonnen.

Truus heeft zich prima vermaakt in Barcelonnette en heeft op diverse terrasjes haar caffeine-shotjes genomen, in de vorm van Cappucino's. Na een douche gaan we per auto dezelfde weg terug. Na de col keren we terug en nestelen we ons aan een bergmeertje en gaan zonnen. Met de Wereldomroep en radio-tour-de-france brengen we hier enkele uren door. Op het nieuws van 16uur komt het bericht dat Herman Brood van het Hilton is gesprongen.

's Avonds eten in een pizzeria om de hoek en daarna nog een zitting op een van de terrassen van het marktplein.

Embrun

Donderdag 12 juli 2001                       TOP "van dag tot dag"

Afscheid van Barcelonnette. Omdat de Col de Vars is afgesloten rijden we via het Lac de Serre Poncon en Embrun naar Guillestre. Een mooie weg aan de oever van het azuurblauwe water. De weg gaat dan weer hoog boven het meer om even later weer bijna aan het water met de campings te komen. Diverse toeristische dorpen en veel fietsers.
Embrun ligt hoog, 60m, op een rots boven de Durance. Deze stad doen we even aan en lopen door de winkelstraat met de oude en ouderwetse winkeltjes. Opvallend veel zeep in allerlei vormen en kleuren en geuren is favoriet.
Een mooie weg hoog in het dal van de Durance gaat naar Guillestre. In Guillestre vragen we bij de VVV een hotellijst. We kiezen een hotel aan de rand van het stadje en de aangeboden kamer bevalt ons meteen. Een hoekkamer met balkon, TV.

Truus wil graag wat bakken in de zon vanaf het balkon en stimuleert mij om maar te gaan fietsen. Ik kies een route naar st.Veran op 2000m in het geisoleerd liggende Queyras. Een lange weg langs de rivier de Guil door de Combe de Queyras. Een mooie ruige route tot het kasteel van Queyras, wat de toegangspoort tot het gebied beheerst. Hierna door het toeristische Ville-Vieille. Dan begint de eigenlijke pasweg. Dit is ook de route van de Col d'Agnel naar Italie. De weg maakt snel hoogte en het is flink zwoegen in de felle middagzon met veel vervelende vliegen. Aan deze weg ligt ook een zg. aardpiramide, ofwel een Moiselle. Helaas is de stand van de zon dusdanig dat er geen foto van gemaakt kan worden. In Molines op 1800m splitst de weg zich naar de col d'Agnel op 2740m en naar st.Veran op 2000m. Het hoogst gelegen permanent bewoonde dorp van Europa. Helaas is mijn moreel dusdanig dat ik besluit terug te rijden.
Onderweg maak in nog enkele fotostops en bekijk ik het wildwaterkanoen, wat hier op de Guil op enkele stukken wordt gedaan.

Om 17:45uur bellen met thuis. Alles is OK, behalve dat een collega van mij met een longembolie in het ziekenhuis ligt. Deze zou met vrouw en kind hier aan het Lac de Serre Poncon vakantie vieren, maar was afgelopen zaterdag niet lekker en werd maandag opgenomen.

's Avonds in Guillestre gegeten op een van de vele terrasjes in een steegjes met opvallend veel NL. Ook was hier een groep van 8 van Cycletours aan het eten. Met een van hen had ik op de Col d'Allos gesproken. Om 22uur was er straattheater. Hoewel ik geen Frans versta begreep ik de persiflage op mr. Chirac, door de groep CHARIC, prima. Een mooie act met wat knallen, vuurwerk en een auto. Met borden en grote handen werd het applaus "geregeld". Later ontpopte de hele groep zich als duivels, a la politici.

Durance dal bij l'Argentiere la Bessee

Ailefroix-Pelvoux

Vrijdag 13 juli 2001                       TOP "van dag tot dag"

col d'Izoard

col d'Izoard (Casse Desserte)

col d'Izoard (Casse Desserte)

Briancon

col du Galibier

Zaterdag 14 juli 2001                       TOP "van dag tot dag"

Vertrek vanuit Guillestre. Hotel Martinet verstrekt een keurig geprinte nota a 708FrF en geen kladbriefje zoals eergisteren.
Via de Gorges de Guil gaan weover de col d'Izoard naar Briancon. Een mooi panorama van de casse Deserte en nog een foto gemaakt bij de gedenkplaten van Coppi en Bobet. Net over de col bij refuge Napoleon, drinken we een chocolat chaux. Op verschillende cols, is net onder de top een refuge Napoleon. Napoleon heeft geld ter beschikking gesteld om op deze routes onderdak te bouwen. Afdaling naar Briancon en in de beneden-stad parkeren we de auto. We gaan te voet naar de bovenstad of citee-vieille. Dit is de hoogst gelegen stad van Europa. Ook weer een vestingstad van monsieur Vauban en nog hoger tegen de rotsen 2 forten. De klim tot aan de ingang van de stad is ca. 150m hoog en de erg toeristische hoofdstraat gaat nog vrij steil verder. In het midden van de straat is een goot, waardoor water stroomt. Vroeger erg hygienisch denk ik. Na de middag zijn er al winkels gesloten vanwege de Nationale Feestdag. Dus doen we snel nog inkopen voor het weekend in een Geant, ala Maxis / A&P.

We vervolgen onze reis naar de Col du Lautaret ca.2000m een erg gemakkelijke brede weg en gaan daar rechtsaf naar de Col du Galibier op 2658m. Dit is een van de mooiste routes van de Alpen. 7km kronkelt de weg zich omhoog door een geweldige natuur. Naar 2 kanten brede dalen en naar de zuidkant de machtige gletsjer Meija. Op de col is het een drukte van jewelste. Er is weinig plaats, maar alles staat vol. Van beide kanten komen fietsers boven en veel motorrijders staan hier geparkeerd.

Na de afdaling rijden we naar Alpe d'Huez. Ook deze weg is erg mooi door het dal en tussen Lac Jambon en afslag Venosc door een ruige kloof. We gaan bij Bourg d'Oisans meteen naar boven, naar ons appartement. Talrijke fietsers nemen de weg naar DE Alpe. In de bermen staan de campers en auto's met tenten al klaar voor de grote dag. Een nederzetting NL, o.a. uit Bergen op Zoom met oranje en rood-wit-blauwe vlaggen. Ook de vlaggen van de Hollandse Nieuwe hangen er opvallend bij. Ook het wegdek is voorzien van de driekleur en oranje + alle NL wielrenners.
Boven rijden we richting Les Bergers, een wijk en winkelcentrum van Alpe d'Huez. Ons appartement bevindt zich in een van de kolossen en onze woning is op de 7e etage. Mooi en compleet ingericht met TV,afwasmachine, magnetron, bad en haarfohn (4****). Het behoort tot het Pierre En Vacances concern, waartoe ook CentreParcs onderdeel van is. Toch nog even boodschappen doen en eten in ons home. na het eten een rondgang door het dorp. Een grote parkeerplaats is nu camping geworden en alle parkeerplaatsen zijn bijna bezet. Wat heeft zo'n touretappe impact.
Om 22uur is er vuurwerk, waarbij een prachtige vonkenregen ala Brown-Sugar bij het Stones concert. Ook het grondvuurwerk is goed zichtbaar, omdat dit iets tegen een helling wordt afgestoken. Jammer dat het begint te regenen.

Zondag 15 juli 2001                          TOP "van dag tot dag"

Regen, regen. 'n Zeer mistig Alpe d'Huez. Bij vlagen is het erg nevelig. na ons ontbijt met gebakken eieren gaan we naar Bourg d'Oisans. Op de weg naar beneden komen ons toch 28 fietsers tegen op de doorweekte natte berg. Beneden in Bourg d'Oisans regent het veel minder. We kopen onze ansichtkaarten en schrijven het thuisfront. De bus bij de PTT wordt pas maandag om 17uur geleegd. Na een hapje lunch lopen we Bourg d'Oisans rond. Hierna maken we nog een ritje naar Venosc, waar ik in 1997 een fietsvakantie heb genoten in het fietshotel Au Bon Accueil.
Om 14uur rijden we de Alpe weer op en met ons nog 41 fietsers. Opnieuw zijn weer plekjes gevuld met campers en auto's/tenten. Toch is dit afzien ("ozelen") in dit natte koude weer.
In het appartement kijken we de touretappe en wordt de Telegraaf van zaterdag gelezen. Vandaag wint Eric Dekker weer eens. Ik probeer nog te Internetten, maar dit is slechts mogelijk in 2 cafees in Alpe d'Huez, op een telefoonkaart.

bocht 2

Alpe d'Huez

Maandag 16 juli 2001                          TOP "van dag tot dag"

ZON !. Een dik wolkendek hangt over het dal. Na het ontbijt met vers stokbrood, nogmaals boodschappen. Op de parkeerplaatsen staan weer meer campers, langzaam loopt de Alpe poepvol. Ik ga fietsen, want in de middag zou het weer gaan regenen. Truus wil op het balkon wat zonnen, maar heeft last van hoofdpijn.

Ik ga door de mist en felle kou naar beneden. EEN lange file auto's, zowel berg op- als afwaarts. De bermen staan weer voller en een lange sliert fietsers zwoegt zich omhoog. Na een kleine aanloop ben ik EEN van hen. Jasje uit, helm op het stuur en met goede moed op weg. De eerste 3 km vallen erg zwaar, ik moet pauzeren, heb buikpijn, kortom ellende. Maar toch volhouden en na enkele km's vind ik mijn ritme en passeer zowaar enkele jongere fietsers. Bij de NL zone wordt druk getext met de bussen Flexa. Het hele wegdek krijgt een latex toplaagje. Ook veel Duitsers die voor "Der Jan" komen, volgen het voorbeeld van de NL. En niet te vergeten de Denen, die na Riis de smaak te pakken hebben gekregen. Net onder de dorpsgrens, worden de tenten langs de weg in het gras geplaatst. Het lijkt dat de gendarmerie massaal een oog dicht knijpt. Alles is toegestaan zo lijkt het. Toch moet een Duitse groep een adelaars-vlag weghalen. Misschien een symbool van de Nazi's ? Bij bocht 1, net voor het dorp is een nederzetting uit Gemert-Handel nadrukkelijk aanwezig en zal morgen zeker in beeld komen. Het is inmiddels fris en mistig als ik na 1uur en 20 min in het dorp ben. Exact dezelfde tijd als in 1997. 4jaar ouder en 3kg zwaarder! Truus ligt al op bed en heeft nog steeds hoofdpijn, ook na een paracetamol.

's Avonds nog een fris rondje gelopen. Nog steeds komen er campers en tenten bij. Zelfs de plantsoenen worden met tenten vol gezet. Bij de arrivee komt de tourkaravaan, bestaande uit talloze vrachtwagens. Langzaam stroomt de berg vol.

Armstrong

Boogerd

'le bus'

Dinsdag 17 juli 2001                        TOP "van dag tot dag"

Mooi helder weer en een volle berg. Alle beschikbare plekjes zijn bezet. Na het ontbijt gaan we kijken waar we met onze stoelen kunnen gaan staan. Bij de finish is een TV scherm en is het al propvol. We besluiten om bij het bruggetje bij de VVV te gaan staan. Heel lang zijn wij de enigen die zich hier installeren en we genieten van het zonnetje. Er staat een stevig erg fris briesje. Het is er kalm en minder druk dan we hadden verwacht. Maar als de tour de Glandon afdaalt en de Alpe nadert stroomt het vol. Dan komt ook de Toerkaravaan. Een bonte stoet van reclamewagens en voertuigen, die vanalles het publiek ingooien. CreditLyonnais gooit rose linnen tasjes, Champion gooit zakjes koffie, Haribo snoepjes, petjes etc.
Als Armstrong ineens gaat rijden komen, als uit het niets, ca. 10 Amerikanen aan het parcours staan, met US Postal shirt en USA vlag. Als Armstrong nadert, voorafgegaan door wel 20 motoren, is in al het tumult en renner een klein en nietig onderdeel. Ullrich volgt en dan nog vele enkelingen. Soms zijn ze met 2 maar pas na 35 min. een groep en nog later " de bus". Luid applaus voor alle renners bij passage. Met de wereldomroep is de ondertiteling compleet.
Ondertussen is de zon al enkele uren weg en is het guur geworden. na de " fin de tour" auto, ga ik ook appartementwaarts. Truus is al eerder vanwege de kou gegaan. Op de TV wordt er nog nagepraat over de etappe, maar erg weinig beelden. Om 20uur is er een Tourjournaal op France 2. Ook hier slechts een paar beelden van de etappe en veel interview met de nieuwe Franse gele trui drager, Pascal Simon. De achtergrond van Simon is hetzelfde als wat wij uit ons raam zien, dus die zit vlakbij. Volgens ons een gebouw hoger, Club Med. Een nog grotere kolos als het onze, wat tot gisteren donker en onbewoond leek en nu goed bezet lijkt.

We wandelen nog wat rond om het " opbreken" van het massale circus te bekijken. De aankomst en verslaggevers wagens zijn van Movico uit Deurne. Een van de chauffeurs vertelt dat ze met 16 grote 28tons opleggers in de TDF rijden. Meteen na de huldiging wordt weer afgebroken en ingeladen. Ze gaan onder politie-escorte naar beneden en doen hier ca. 1 uur over. Vannacht weer installatie op de nieuwe Arrivee, ditmaal Chamrousse wat redelijk dichtbij is.
De weg wordt schoongespoten en de vele rollen kabel van de TV en radio weer opgerold en ingeladen. Als we verder lopen wordt bij elk restaurant wel door Presse od ander TDF organisatie medewerkers gegeten. ClubMed was donker, nu brandt op alle kamers licht.

Zo'n touretappe is een belevenis om mee te maken, maar ik mis veel achtergrond, zoals Nederlandstalige TV, video, krant.

hoogte profiel tijdrit

Col d'Ornon

Woensdag 18 juli 2001                      TOP "van dag tot dag"

DE dag van de klimtijdrit op de Chamrousse. Om 06:30uur staan we open we gaan op weg naar Chamrousse. Het GIET! In Bourg d'Oisans tanken van diesel en geld. In Sechilienne kopen we brood en in Vizille iets voor erop. We mogen doorrijden naar de aankomst. Het GIET! Het is mistig en het water stroomt over het wegdek. Boven in Chamrousse kunnen we parkeren. Het giet nog steeds. Na een chocolat chaud op weg. Het giet nog harder. Weer terug naar de auto en na enige tijd besluiten we naar Alpe d'Huez terug te gaan en de tijdrit voor de buis te gaan kijken. Het giet gelukkig ook nog op de terugweg, maar in Grenoble is het bijna droog. Gelukkig valt er in Bourg d"Oisans toch weer regen. De Wereldomroep meldt dat het "baggerweer" WAS. Nu is het droog en aan de beelden te zien is er zelfs schaduw bij de start in Grenoble. Opnieuw wint Armstrong met overmacht. Klasse!  Na de tijdrit schijnt de zon en ik besluit te gaan fietsen. Met de auto rijdt ik naar beneden en parkeer deze even buiten Bourg d'Oisans. In mooi weer rijd ik de col d'Ornon. Dit gaat zo goed dat ik de top in 55min heb bereikt. 15km van 730m naar 1371m. Een licht lopende niet zware col, die je "eventjes" kunt doen.
Thuis gegeten en daarna nog een flinke dorpswandeling gemaakt. Afsluiting met ijs en cappuccino.
Achteraf zouden we behoorlijk verregend zijn geweest op de Chamrousse. We hadden ca. 5km moeten lopen om bij de arrivee te kunnen komen en zonder regenkleding zouden we doorweekt de tijdrit hebben gezien. Toch jammer, want in een tijdrit komen de renners EEN voor EEN langs en kun je ze goed herkennen.

col du Glandon

Col du Glandon Brg de Grd Maison

col du Glandon (brg Grd Maison)
 

Col de la Croix de Fer

Donderdag 19 juli 2001                    TOP "van dag tot dag"

Val Ferrand col de Sarenne

Vrijdag 20 juli 2001                          TOP "van dag tot dag"

onderweg bij Geneve, zomaar deze brug.

Zaterdag 21 juli 2001                       TOP "van dag tot dag"

s'Morgens na een ontbijtJE vertrekken we om 6uur "noar huus". Het ijs staat op de achterruit, zo koud is het hier op deze hoogte.
Via Grenoble naar de autobaan naar Chambery en Annecy. Daar steken we over een 2-baans weg door naar Geneve en over de Zwitserse autobanen, via het Lac Neuchatel en Bern naar Basel. In het Rheintal bij Freiburg is het warm en zonnig weer. Pas na Koblenz wordt de zon minder en het in NL is het bewolkt.

Een erg voorspoedige reis en om ca. 19uur thuis, na 1070km rijden.