Al snel werd de route een begrip onder de Nederlandse wandelaars. De mogelijkheid om het eigen land van noord naar zuid al wandelend te verkennen sprak enorm veel mensen aan. Zowel de rustig-genietende wandelaar als de kilometervreter. Jaarlijks worden er zo'n vijftienduizend wandelgidsen van het Pieterpad verkocht en op basis daarvan schat Van der Ende het aantal wandelaars op vijftigduizend per jaar. "Maar anderen zeggen dat het er wel honderdduizend zijn, het is moeilijk te schatten. Veel doorgewinterde wandelaars gebruiken het Pieterpad om te trainen voor de vierdaagse van Nijmegen of voor hun wandelsportvakantie in het buitenland. Zij doen vaak twee etappes op een dag. Maar het Pieterpad is geen prestatietocht, je krijgt geen medaille en geen diploma. Er is dan ook een geweldig leger wandelaars van jong tot oud dat rustig genietend van land en landschap de ene etappe na de andere wandelt. Sommigen doen het in één ruk tijdens de grote vakantie, anderen gaan zo nu en dan eens een weekeinde en doen er tien jaar over. Ik ken zelfs iemand die het hele pad in het donker heeft gelopen. Hij zocht de rust en de stilte en wilde graag alleen zijn met de geluiden van de nacht.'

Wim van der Ende heeft aan de wieg gestaan van het Pieterpad. Zijn ouders waren bevriend met Toos Goorhuis. Omdat hij Limburger van geboorte is (Grevenbicht) vroeg Goorhuis hem het Limburgse traject te controleren en vanaf dat moment is Wim van der Ende onverbrekelijk met het Pieterpad verbonden. Eind jaren tachtig heeft hij samen met Toos Goorhuis de hele route gelopen. Voor allerlei aanpassingen, maar ook als een soort overdracht. Sindsdien coördineert Van der Ende samen met zoon Maarten van Toos Goorhuis de gang van zaken rond het Pieterpad.

Een van de belangrijke zaken die zij hebben aangepakt is het aanleggen van een lijst van overnachtingsadressen langs de route. Van der Ende wil in alle bescheidenheid niet aan de bewering dat het Pieterpad dorpsherbergen van de ondergang heeft gered, maar er zijn wel hotelletjes die dankzij de aanloop van Pieterpadders net dat beetje extra verdienen waardoor zij het hoofd boven water kunnen houden. Bruggeman beaamt dat. Hij heeft bij de opbouw van zijn zaak veel gehad aan logerende Pieterpadders. Van der Ende kent hoteliers en kasteleins die dankzij hun contact met de vele wandelaars alles van het Pieterpad afweten, maar er zelf nog geen meter van hebben gelopen.

Het onderhouden van de route is van levensbelang voor het Pieterpad. Elke etappe heeft zijn eigen 'markeerder' die ervoor zorgt dat de wandelaar kan vertrouwen op de wit-rode markering op bomen en paaltjes. Jan van Bergen is een van hen. Hij onderhoudt al het traject Venlo-Roermond en gaat vanaf nu ook zorgen voor de etappe van Pey naar Sittard. In dat traject moet binnenkort de route ingrijpend worden gewijzigd.---



Het Pieterpad spreekt tot de verbeelding. Op vrijwel alle overnachtingsadressen liggen gastenboeken vol wederwaardigheden over de tocht. Zelfs de frietkraam in Wanssum heeft een Pieterpadboek. Restaurants bieden een Pieterpadmenu aan. De kok van het pannenkoekenhuis op de Duivelsberg in Groesbeek bakte een Pieterpadpannenkoek van volkorenmeel, die hij zelf niet eens lustte. In Wintraeck heeft iemand bij zijn huis speciaal een watertappunt voor Pieterpadders aangelegd en bij Laren heeft een grondeigenaar het Pieterpad een klein stukje verlegd zodat het over zijn eigen grondgebied loopt. En de Eindhovense troubadour Johan van Slageren heeft tijdens het lopen van het Pieterpad een aantal Pieterpadliedjes geschreven die hij op zaterdag 31 mei als cd presenteert tijdens een wandelaarsdag in chalet Bergrust op de Pietersberg.---



Terwijl het overleg in volle gang is komen er twee Pieterpadders aanlopen. Sylvia Nanning en Kees Galema uit Amsterdam zijn in Maastricht begonnen aan het Pieterpad. Ze denken er twee jaar over te doen. "We lopen van zuid naar noord, eigenlijk in de verkeerde richting. Met de zon in de rug is het landschap mooier, maar met de zon in het gezicht is ook heerlijk lopen. Vandaag zijn we vier stelletjes tegen gekomen, maar gisteren, op het stuk Sittard-Spaubeek was het heel druk. Ik snap het wel', zegt Sylvia. "Als je eenmaal met dit wandelen bent begonnen, kun je niet meer stoppen'.

http://www.pieterpad.nl