fietsvak italie rome palestrina rome bike cycling rennrad

Woensdag 19 mei 2010
Zoveel stress als we hadden over het boeken bij Ryanair zo vloeiend verloopt de vlucht zelf. Marion en Huub zorgen voor het vervoer naar Weeze en Oleary voor het vervoer naar Rome.
Aangekomen op Ciampino staat de eigenaar van de B&B ons al op te wachten. De naam Philipsen heeft hij dus wel goed gespeld. En een half uur later arriveren we bij ons huis voor deze week. Hier krijgen we een korte rondleiding door ons huisje en de regels van het huis. We schroeven onze fietsen in elkaar en vertrekken voor een ritje van vooraf 53 km. Bij het vertrek horen en zien we in de verte een onweersbui hangen. We hopen dat die oostelijk van ons voorbij zal trekken maar na een 10-tal km blijkt dat dit alleen bij hopen blijft. De druppels worden langzaam dikker om vervolgens over te gaan in gestaag vallende regen. We schuilen bij een kapelletje van onze Moeder Maria. Alhoewel er kaarsje branden zakt de temperatuur door de wind toch nog flink. We kunnen zelfs onze adem zien condenseren in de koude lucht. Niet echt prettig dus. Maar het uitzicht is mooi. Na een half uur schuilen besluiten we om ondanks de regen terug te fietsen. De afdaling is erg nat en erg koud. Bibberend komen we dan ook aan bij ons B&B. Hier wacht ons een warme douche en de Giro. Ook zij hebben slecht weer. Gelukkig is er voor de komende dagen mooier weer voorspeld. Vanavond laten we ons door Dave naar Palestrina brengen, naar een adres wat hij ons aanbeveeld. Lekker gegeten uit een willekeurige keuze van de Primo Platti en een willekeurige keus van de Secundo Platti. We schuiven de borden door en hebben zo 6 gerechten geproefd. Lekker gegeten en lekkere huiswijn gedronken. Dave komt ons ook weer ophalen vanuit het 3km verderop gelegen centrum van Palestrina.

Donderdag 20 mei 2010,
Vandaag gaan we de meertjestocht doen, ofwel naar Castelgandolfo. We kiezen ervoor om eerst de meeste hoogtemeters te maken en terug de langere afdalingen te doen. Mooie rustige weggetjes, met superslecht wegdek. Steil en supersteil zijn ze. Vele malen 20% omhoog maar ook 20% omlaag. Het gevoel dat je over de kop slaat op de kinderkopjes. Goed weer, zonnig en lekkere temperatuur. Bij Castelgandolfo wordt met uitzicht op het meer gelunched. Hans lasagna en Henk en ik panini met buffel mozarella en schink. Dan weer flinke steile stukken weg en omdat het niet zo opschiet besluiten we om iets in te korten en het 2e meertje te laten schieten. Net buiten Genzola nemen we een stuk romeinse weg, Appia Vecchia ofwel grote stukken basalt met karrensporen van ossenkarren uit het jaar 0. Eigenlijk onbefietsbaar, maar wij doen het toch. Dan volgen lange stukken afdaling met weer wat klimwerk erin, maar mooiere wegen als vanmorgen tot.... Net 5km voor Anne's B&B gaat de route over in een landweggetje en in een zandweggetje en in een modderweggetje. Eigenwijs als we zijn gaan we door en belanden in een weiland met gras van ruim 5 kontjes hoog. Verderop zien we een boerderij waar we naar toe werken door het hoog gewas, dikke modder in onze klik hoefjes. Veel geleerd, fietsen we weer terug naar de route om deze met een omweg naar Casa di Anne's te vervolgen. Thuis belonen we onszelf met een grote fles bier. 105 km 1998 hm dus 2000.

Vrijdag 21 mei 2010
Vandaag stond er een strak blauwe lucht in de morgen. Het ontbijt hebben we buiten in het zonnetje genoten. Vandaag hebben Hans en Ger voor de "koninginnerit" gekozen, 125 km en 3000 hoogtemeters. Om half tien gingen we van start richting Paletrina waar we nog wat banaantjes insloegen bij de locale groenteboer. na tien km langs een hoofdweg slaan we linksaf en krijgen we de eerste klim voor de kiezen. Deze was 6 km net geen 500 mtr hoog, 480 om prcies te zijn. na deze klim was het voornamelijk dalen naar de plaats Subiaco. Voornamelijk want Hans had een weggetje erin zitten waar het steil omhoog ging over een slecht stukje wegdek. twee van ons kwamen fietsend dit obstakel te boven en eentje lopend, nee ik noem geen naam! In Subiaco beginnen we aan de klim naar monte Livata. Deze klim begint op 400 mtr en eindigd bij een skioord op bij 1600 mtr. We nemen vanuit Subico eerst een hoofdweg om na 3 km af te slaan naar de eigenlijke klim. Hier krijgen we meteen een 15 % bord voor onze neus. We weten hoe lang de klim ongeveer is dus bijten we even flink door. Het steile stuk vlakt wat af op het moment dat we denken, althans ik, dat het niet langer moet duren. Een kleine 500 mtr verder het volgende 15 % bord. Shit, het verstand op oneindig en flink duwen en trekken, nog geen twee kilometer ver en al redelijk opgeblazen benen. De klim verloopt verder redelijk "lopend" zodat we lekker in het ritme kunnen komen waardoor de benen gewend raken aan de weerstand van het omhoog fietsen. Boven komen we aan wat appartementen van het skioord waardoor ik denk dat we er zijn. Er komt echter nog een toetje van een kilometertje of twee om echt op de top te geraken. Hier heb ik vanuit het begin in Subiaco 19 km op het tellertje staan. De weg omhoog was op het eertse stukje na erg rustig. Ik denk dat er ons 6 auto`s zijn gepasseerd. Het wegdek was, eigenlijk de hele tocht maar vooral van deze helling, uitstekend. De afdaling terug naar Subiaco was precies wat fietsers als wij wensen. Mooie brede weg met redelijk overzicht en goed lopende haarspelden. Het begin erg koud maar meer naar beneden gelukkig wat beter van temperatuur. In Subiaco eten we wat Italiaans volksvoedsel nr 1, pizza. Nog een kleine 45 km terug, zonder echt klimmen maar wel steeds op en af kom ik redelijk "uitgewoond" terug op de thuisbasis. Hopelijk zijn de beentjes morgen weer genoeg hersteld voor de volgende trip. Er loopt hier namelijk niets vlak.'

Zaterdag 21 mei 2010
Als we vandaag opstaan lacht het zonnetje ons tegemoet. Stralen weer en een heel aangename temperatuur voor het fietsen. We kiezen voor een rit naar het zuiden meer specifiek naar Cori. We nemen een afslag waarbij Henk en Ger het angstzweet tocht enigzinds begint uit te breken. Niet vanwege de warmte maar meer van We zullen toch niet......weer....in een weiland eindigen???. Nee dus want het smalle weggetje gaat verhard verder zonder te eindigen in een of ander bos of zo. In het gebied waar we hierna doorheen fietsen worden vooral aardbeien geteeld. Je ruikt er de zoete geur van de rode vruchten en overal langs de weg worden in kraampjes de grote aardbeien uitgestald voor de verkoop. Ook vindt je hier koopwaar van Afrikaanse makelij waar we ons nu maar even niet over uitwijden. Ze staan met bosjes in de bosjes om hun koopwaar ten toon te sprijden. We nemen het voor kennisgeving aan en gaan verder via Carchitten, Giulianello door naar Cori. In Cori een historisch stadje waar ze er hier veel van hebben worden we niet allen getrakteerd op een mooi uitzicht maar ook op steigingspercentages die alleen overwonnen kunnen worden door op de pedalen te gaan staan en hard zeg maar gerust erg hard aan het stuur te trekken. Als we de ergste precentages overwonnen hebben en Ger boven komt blijkt dat er een probleem is aan zijn fiets. Het freewheel blijkt niet elke keer "te Pakken" zodat hij soms in het luchtledige aan het fietsen is. Ook de ketting is al een keer rond zijn voor voorblad gedraaid. Einde van het verhaal is dat Ger en zijn fiets niet meer verder kunnen en dat we op een verlaten weg eindigen tussen Cori en Rocca Massima met panne. Wat nu? We besluiten om David van het B&B te bellen om te kijken of hij ons op kan komen halen of in ieder geval Ger kan komen oppikken. Gelukkig krijgen we vrij snel contact met de thuisbasis en kan Ger worden opgehaald. Terwijl we staan te wachten krijg ik Ger zijn fiets nog enigsinds aan de praat zodat we fietsend Rocca Masssima kunnen bereiken. We drinken samen nog wat op het terras en hierna gaan Henk en ik verder. Rocca Massima is het dak van deze dag met ruim 700 meter dus de rest van de rit kunnen we in dalende lijn vervolgen al moeten we na de afdaling nog een keer terug naar de 700 meter. Hierna wordt het gelukkig wat vlakker en komen we naar 90 km terug in Palestrina. Bij de plaatselijke groeteboer kopen we nog wat bananen voor morgen. De groenteboer is erg nieuwsgierig waar wij vandaan komen en als hij Nederland hoort roept hij al snel Forza Ajax. Omdat hij van Egyptische afkomst is kent hij Mido. Mido speelde van 2001 tot 2003 voor Ajax en moest na een ruzie met Ronald Koeman vertrekken. Als we verder fietsen roept hij ons nog steeds na "Forza Ajax". Ja voetbal leeft hier. Inmiddels is Ger door Anne naar een fietsenmaker gebracht in de hoop dat die zijn vakantie nog een paar daagjes kan rekken. De uitslag hiervan is positief dus ook Ger kan morgen verder met onze vakantie. Gelukkig. Om 19 uur gaan Henk en Ger met Anne in haar Fiat Panda het wiel weer ophalen in Colleferro. De reparatie was een speciale ingreep volgens de Italiaan en kost 28 Euri. Gerepareerd en weer mogelijk te fietsen morgen. Met dank aan het Guesthouse van Anne en David voor het vervoer en bemiddeling. 's Avonds nemen we een take-away van de lokale Egyptenaar, lekker spicie. En de avond verder doorbrengend voor de TV met de Championshipfinale met als lucky winner Schneijder & Co.

Zondag 23 mei 2010
Tijdens het ontbijt hebben we een heel gesprek met de Australische familie die op wereldrondreis is via India, Turkije en Europa. Ze reizen met 2 schoolkids 2 maanden rond de wereld. Vandaag fietsen we de route naar Castelmadama. Via Palestrina op 450m gaat het dalend over mooie wegen omlaag naar ca 230m. Dan over vele klimmetjes waarvan het ene nog steiler dan het andere en mooie dorpen. Dichtbij de autoweg gaat er weer een afdaling waar we veel pijn aan de handen krijgen van het remmen. Super steil, denderen we de autoweg onderdoor om dan weer een stukje te stijgen. Hier rijdt een auto vlak voor ons een slang te barsten. Letterlijk sleept hij het -uitgebarsten gesluns- achter zich aan. Hij sluit voor onze ogen zijn leven af en blijft gekruld op het wegdek liggen. Mooie wegen naar Castelmadama en dan een relatief vlak stuk door een vallei, langs de mooi gelegen stadjes Sambuci en Ciciliano. Dan wordt het klimmen geblazen van 300 naar uiteindelijk 780m in Bellegra. Weer een arendsnest op een bergtop. Donkere wolken voorspellen niet veel goeds, maar gelukkig regende het net voor dat wij er komen. De weg is nat maar dat is gelukkig het enige wat we van de rituele dagelijkse bui merken. Door een mooie weg waarop we weer een kudde schapen voorbij rijden. Vanmorgen hoog in de bergen liep een moeilijk lopende oude herder met zijn schapen mee, hier worden de schapen naar huis gehaald door een dikke Italiaan in een kleine Fiat die voorop rijdt en de domme schapen volgen gewoon zijn uitlaat. Terug in Palestrina hebben we 104km op de teller en hebben 1926m hoogte gemaakt. Moe en voldaan storten we ons op het gebak van Anne wat er speciaal vandaag voor ons klaar staat. Met bier wordt de vochtbalans voor de TV met de Giro op weg naar de top van de Zoncolan in evenwicht gebracht. Weer een mooie fietsdag met prachtig weer door mooi Latium.

Maandag 24 mei 2010
95 km 1484 hm Vandaag 95 km op het programma. Een tocht ten zuidoosten van Palestrina, oorspronkelijk 125 km maar iets ingekort. We starten om 09:30 uur en na nog snel wat banaantjes te hebben ingeslagen kunnen we op weg. Paletrina ligt op 400 mtr hoogte en we rijden de eerste 20 km licht dalend een dal in. Na deze lekkere aanloop beginnen we aan het echte werk omhoog. Het hoogteprofiel wat ik deze morgen zag toonde niet al te steile hellingen. Gemakkelijk klimmend stijgen we een paar honderd meter Waarna we op dezelfde hoogte mooi over de bergflank te rijden met een mooi uitzicht over het dal. Op 40 km komen we in een wat grotere plaats, Fiuggi, waar Ger bij een winkeltje een rek met allemaal "fintwaterbekskes" ziet. Vroeger hadden we deze als goede katholieken overal hangen zodat we met geweid water een kruisje konden slaan. Ger kon het bij zoveel nostalgie niet laten om er eentje te kopen. Na Fiuggi is het voornamelijk dalen. Naar beneden kan nu eenmaal niet voor altijd en al snel moeten we over een niet al te beste weg weer omhoog. Ook nu rijden we een hele tijd over een flank van een bergrug met een geweldig uitzicht over een wijds dal. We zien veel hagedissen en Hans en Ger zagen zelfs een vos. Ook zagen we, naar we dachten, de lange pennen van een stekelvarken. De afdaling van deze rug is erg steil met slechte stukken wegdek. De remblokken hebben het hier hard te verduren. Na een relatief vlak stuk onder in het dal komen we op een smal weggetje wat meteen omhoog loopt. Op onze tellertjes zien we dat we nog ongeveer 20 km moeten. Het lijkt niet al te moeilijk maar het weggetje loopt al snel harstikke steil omhoog. Boven hebben we 195 mtr hoogte gedaan op 2 km. Gelukkig werden de zeer steile stukken afgewisseld met wat vlakkere gedeeltes. Met een maximale hartslag en hijgend als een paard kon ik steeds wat herstellen om dan weer staand, trekkend en duwend, aan het volgende steile stuk te beginnen. Vergeleken met de Keutenberg is deze helling eens zo lang met zeker 4 steile stukken als aan het begin van deze Limburse "berg". Na de afdaling van dit stuk belonen we ons zelf met een colaatje bij een van de typische barretjes die je hier overal langs de weg ziet. Na deze shot caffeine kunnen we de resterende 15 km wel weer baas. Mooi op tijd, ruim voor de voor gebruikelijke namiddagse onweersbui zijn we weer "thuis".

Dinsdag 25 mei 2010
Vandaag onze laatste fietsdag in Italie. We staan net als elke morgen om 8.00 uur op om te ontbijten. Na het ontbijt vertrekken we naar Tivoli. Deze trip is gekozen omdat het ons wel leuk leek om te kijken of ze hier ook een oude Holleweg zouden hebben. Na het kopen van de banenen bij de inmiddels bekende groenteboer gaan we op pad. Ger neemt meteen het initiatief door ons in eerste instantie de verkeerde weg in te sturen. We rijden hierdoor enkele kilomters om om vervolgens weer op de "zorgvuldig" geplande route te komen. De afdaling die we vervolgens krijgen brengt ons na 15 kilometer op het laagste punt van deze vakantie. Zo ongeveer 65 meter boven NIP. (Nieuw Italiaans Pijl). Na de drukke aanloop bereien we Tivoli. Hier zijn diverse fonteinen en watervallen te bezichtigen maar na wat omzwervingen door de toch drukke stad zien we er uiteindelijk maar één fontein en één waterval. We gaan verder en zien vanuit de andere kant van het dal het water van de rivier zijn weg naar beneden vinden. Via een prachtige weg over de berkam met uitzicht over de kuststreek bij Rome komen we aan in Marcellina. Vanuit Marcellina gaat het weer de bergzone in. Dat betekent automatisch klimmen en na een 5 km bereiken we San Polo del Cavallieri. Vlak voor het dorp hoor ik achter mij een gekraak van tandwielen. "Het zal toch niet". Ja dus, Ger zijn op zijn Italiaans gemaakt freewheel is weer kapot. Deze keer is het "katputt wie hund" zoals de Duitser zeggen. We staan dus weer stil met hetzelfde probleem van 3 dagen terug. Alleen deze keer zit echt alles vast. Gelukkig gebeurt het in de klim zodat je geen snelheid hebt. Je moet er niet aan denken wat zoiets in een afdaling teweeg kan brengen. Het vervolg van het verhaal is hetzelfde als vorige keer. Bellen om Ger maar weer op te komen halen. We hebben gelukkig snel contact met ons B&B en voor Ger wordt het vervoer voor de terugweg geregeld. Wij besluiten om verder te fietsen omdat wachten eigenlijk niet echt veel zin heeft. We rijden dus verder en via een prachtige afdaling met enkele opdalingen komen we uit in Vicovaro. Hier gaan we onder de snelweg door die rechts van ons uit de bergwand komt. Hierna is het echt genieten op de weg naar Sambuci. Links de bergwand en rechts het riviertje waar het water zich een weg zoek naar het dal. Verschillende keren hoor je het water naar beneden kletteren in de vorm van kleine watervalletjes. Ook de bomen die ruimschoots over de weg hangen zorgen voor aangename schaduw tegen de zon. Het enige nadeel is dat de weg langzaam maar zeker omhoog gaat maar de natuur hier vergoedt alles. Via Ciciliano en Pisonianio komen we aan bij het dak van deze rit in Capranica op zo'n 880 meter. Hierna de beloning van een week fietsen in Palestrina. Waren bij de vorige ritten de laatste kilometers steeds bergop. Nu mogen we van 880 meter hoogte in 10 kilometer naar 385 meter. Na deze Tivoli-tocht van 107 kilometer zit deze inspannende maar zeker ontspannende week er weer op. Lekker gefietst mooi fietsweer en een prachtige omgeving. Dat geld vooral voor de Oostelijke kant van Palestrina. Daar is het een eldorado om te fietsen. Morgen nog de vlucht naar huis en dan kan zoals Henk het zo mooi kan zeggen "Donderdag kan de ratrace weer beginnen".

Woensdag 26 mei 2010
We worden door Anne van onze B&B al vroeg op reveille verwacht. Om 7.30 uur staat ze al om ons heen te dribbelen dat we op moeten schieten. Ze wil ons al erg vroeg op de luchthaven droppen om het drukke verkeer rond Rome voor te zijn. Wij hebben meer het idee dat het is omdat ze die dag nog andere dingen te doen heeft en ons dus zo vroeg mogelijk weg van haar B&B wil hebben. Na een drie kwartier over lokale wegen te hebben gereden komen we aan op het vliegveld Ciampino. We zijn dus ruim op tijd en we moeten dus nog erg lang wachten totdat we in kunnen checken. Nadat we onze koffers gedumpt hebben gaan we door de douane. Hier gaat het wachten gewoon door want het vliegtuig heeft ook nog eens een uur vertraging. Tijdens de vlucht hebben we wel een mooi uitzicht over de Alpen en over het meer van Geneve. Hierna wordt het steeds meer bewolkt en als boven België zitten dalen we door de steeds donker wordende grijze massa’s wolken. Pas vlak voor de landing zien we weer bekend grondgebied en na een erg mooie landing zijn we weer in Weeze. Het regent pijpenstelen op het vliegveld en dat is wel een verschil met Rome waarvan we zo’n 2 uur geleden waren vertrokken. Zo eindigt de week zoals hij begon met regen. Maar het was een erg mooie fietsweek rond Palestrina