’t  Pieterpad

25e etappe: Sittard - Schimmert (Strabeek) 18km

dd. zo 16-dec-2007

Omdat we steeds meer moeite met de afstand krijgen, hebben we deze route geknipt en van 21 naar 18km teruggebracht. Deze 3 km plakken we dan aan de laatste korte route van 15km. Ook met de transfer kwam dit goed uit.
Op deze zonovergoten zondag met erg fris winterweer rijden we naar Schimmert en parkeren onze auto bij de watertoren. Binnen 5 min komt onze bus. De goedgehumeerde chauffeur levert ons (de enige 2 passagiers) al fluitend en meezingend op de Duitse schlagermuziek, af op het NS in Sittard. Vanaf het station wandelen we dwars door het nog verlaten stadscentrum. Op de Markt is men bezig met het opbouwen van kramen voor de Kerstmarkt. Ook de winkels zijn vandaag geopend, maar nog niet om 11 uur. In een van de restaurant nemen we een cappuccino met gebak en met een gevulde maag starten we de route naar de St Rosa kapel op de Kolleberg. De stijgende weg is gesierd met een 7tal voetval monumentjes en de kapel is te bereiken met een trap. Hierna lopen we in de open ruimte op het plateau buiten de stad en de grens met Duitsland.  Verschillende zg. hollewegen met hoge hellingen, die door erosie zijn ontstaan en fungeren als sloten. Hierdoor staat er her en der veel water. Ze zijn gewoon vettig. Maar vandaag is het drassige bevroren en dus goed begaanbaar.
We dalen af langs het grote complex van de Paulusstichting en klimmen weer omhoog naar Windraak. Een erg mooi gebied met enkele trappen lopen we nu door via de heemtuin van het IVN Munster-Geleen. Een groep wandelaars zit op een bankje in de zon te genieten van een kop koffie.
Erg veel wandelaars, trimmers en MTB-ers zijn actief vandaag met dit mooie winterweer.
We passeren Puth en gaan met een wijde boog omlaag naar Huis Terborgh aan de kronkelige Geleenbeek. Hier nemen we een kop soep in het mooi ingerichte restaurant. De muren zijn vol gehangen met oude statie portretten uit grootmoeders kast en hier en daar wat oude kleding, o.a. "mieskes". We lopen verder en passeren een in het bos verscholen retraitehuis in Spaubeek, nu in gebruik als asielzoekerscentrum. Na het passeren van het spoor bij station Spaubeek gaan we in de plaats Spaubeek weer met een holleweg omhoog naar het plateau. Boven krijgen we een inkijkje in de grote grindgroeve, die gelukkig uiteindelijk niet is volgestort met vuilnis.
We lopen nu op het plateau. Zuid-Limburg heeft geen heuvels maar eigenlijk dalen. Het is een licht glooiend plateau met door erosie breed uitgesleten dalen. Ook hier tussen Spaubeek en Schimmert is dit te zien. Een weids akkerlandschap met weinig huizen. Aan de einder kerktorens of rokende koeltorens van DSM.  We lopen op weggetjes en veldwegen met vele bevroren plasjes en het is fris, maar met de zon in het gezicht en de wind schuin vanachter heerlijk winters fris. Kortom deze voorlaatste etappe is een van de mooiste routes van het Pieterpad.

Links: 

pieterpad.pagina

pieterpad.nl