hotels

- PENANG -

Het landschap is afwisselend en we rijden door enkele grotere plaatsen. Na de koffiestop in Tanah Merak rijden we soms dicht langs de Thaise grens door een bergachtig gebied. 
De grens is erg natuurlijk gezien de dichte begroeiing zo ver als het oog reikt De geografische grens tussen deze 2 staten is ook een godsdienstgrens. Het boeddhisme van Thailand en de islam van Maleisië Bij de enkele grensovergangen wordt aan de Thaise kant de Maleisiers geboden wat het eigen land niet biedt. Casino's, alcohol en prostitutie.
Ook een verplicht nummer lijkt de lunch in een restaurant aan een stuwmeer. Van tevoren moest opgegeven worden of er buffet of a la carte gegeten werd. Maar als we aan tafel zitten, is het voor de bediening niet geheel duidelijk, wie nu wat heeft besteld. Ook snelheid is niet hoog, zodat Robert-Jan en de Maleisische gids, Risjar, de bediening over nemen. Na de lunch is er nog even tijd om naar beneden te lopen om het hete water van dit uitgestrekte stuwmeer te voelen. 
Na nog een stop om 18uur in Baling (opnieuw bij een KFC vanwege de schone toiletten), vervolgen we de route door de staat Perak. De ontwikkeling, in de vorm van industrie wordt steeds meer zichtbaar. Als de kust bij Butterworth wordt bereikt is het donker. Ook heeft het hier geregend. Vanaf de 12km lange brug van hier naar het eiland Penang is een mooi uitzicht over de oevers van dit stedelijk gebied. De stad op Penang, Georgetown heeft ca 500.000 inwoners. Het was de oorspronkelijke handelsstad van dit gebied, tot Singapore ging overvleugelen. In Butterworth is het station van de Oriënt express van Rangoon, Bangkok, Georgetown, KL naar Singapore. 
We rijden via de gore buurten van deze stad en komen bij ons 5***** hotel B-City-View. We hebben kamer 902 en ook deze is weer groot en luxe. In Kota Bahru was alles nieuw, hier is alles al enkele jaren oud, maar excellent. Na een douche ga ik het thuisfront berichten via e-mail en later gaan we de stad in. Op straat is een groot feest met muziekbands. Het optreden wordt onderbroken voor de voetbalwedstrijd Arsenal-Chelsea. De wedstrijd wordt live op reusachtig grote video-walls en keihard geluid van de BBC overgenomen. Beide goals gaan met luid gejuich en applaus.  Na een bezoek aan het Oriental Hotel gaan we om 0:30uur te bed. Dit hotel is erg chique en straalt grandeur uit. We mogen van de ober rondkijken en hij verontschuldigt zich dat hij niets meer kan aanbieden. Door het restaurant in de tuin, uitkijkend op zee. De grote kroonluchters en de grote echoënde koepel bij de entree. Het hotel heeft (of had) wat. Een rustpunt voor de belangrijke passagiers van de Orient-Express.

Zondag 5 mei 2002.

Na het ontbijt gaan we onze eigen eilandtrip doen.  Morgen organiseert Fox een trip, tegen hoge kosten en geen bezoek aan Penang-Hill. Vooral dit laatste + de vlakbij gelegen Chinese tempel stond op ons programma. Lopend gaan we naar de Komptar toren waar het centrale busstation is. We nemen een bus naar Air Itam waar het station ligt met de funiculaire trein naar boven. We willen op tijd gaan omdat het soms erg druk kan zijn en er dan lang gewacht moet worden. Helaas worden we afgezet bij de tempel en niet bij het station. We gaan lopend naar Penang Hill railwaystation. Halverwege willen we op een terras even wat drinken. Aan de linker rij tafels zitten chinezen met witte overhemden aan, wij gaan rechts aan de tafel zitten. Er komt een jongen grinnikend naar ons toe en ik vraag om 2 orange juices. Hij zegt: "sorry, but this is a funeral" en loopt weer een paar passen weg. Hij draait zich om en zegt dat we wel wat water, dat op tafel staat mogen drinken. Nadat hij dit nogmaals aanbiedt, ondanks dat ik zeg dat het hun ceremonie is, accepteren we deze geste. Dan komt er een oudere vrouw, die vraagt of we wat willen eten. Na weer afslaan en aandringen van haar kant, zitten we bami te eten op een Chinese begrafenis. De 76-jarige man was een oom van de vriendelijke vrouw en wordt morgen begraven. Hij ligt opgebaard onder een foto op A3 formaat onder een geel/wit versierde boog in de hoek van het terras. Na een vriendelijk dankjewel, lopen we verder.

Bij het station is het niet druk, er is slechts EEN trein voor ons. De wachtruimte is geaircood, dus ook te hebben. De trein is vol en rijdt heel langzaam steil omhoog. Hij wordt omhooggetrokken door de dalende trein. In het midden van het traject is een wissel gedeelte. Boven op ruim 700m hoogte is een prachtig uitzicht over Penang en Georgetown de stad en de brug naar het vasteland. Boven is een park waarin een moskee en een hindoetempel. Langs de eenvoudige huidige tempel wordt nu een nieuwe gebouwd. De metselaars en schilders zijn bezig er een mooi en heel bont gekleurd geheel van te maken. Kakelbont wordt alles geschilderd in de meest wilde zuurstokkleuren. Na enkele foto's en een donatie in de bouwfondspot, gaan we iets drinken. Er zijn stalletjes met diverse waren, o.a. T-shirts en huisnijverheid. Hier worden sprinkhanen van palmblad aangeboden. We nemen er 3 mee naar NL a 1 RM. Mij blijft een T-shirt aan het lijf hangen a 13RM.

Na de funiculaire rit naar het hoogste punt op het eiland Penang gaan we te voet naar de grootste Chinese tempel in dit deel van Azië De weg gaat langs en door een lange kramenmarkt. Vlak voor de tempel is een supermarkt. Bij de ingang ligt een vijver vol met groene schildpadden. Er kan andijvie gekocht worden, welke bedoeld is aan de schildpadden te voeren, hiermee je eigen leven ook lang te maken. Dakpannen waar je je naam op kunt laten schrijven, ook voor een bepaalde eeuwigheid. De tempel is mooi, groot en veel rood en goud. Prachtige gouden boeddha beelden en prachtig beeldhouwwerk. Met behulp van wierookstaafjes wordt de goden verzocht de menselijke tekortkomingen op te verlichten. Bij de hoogste pagode wordt entree gevraagd. Maar binnen is het de moeite waard om in de hoge ruimte rond te kunnen kijken. Goud, goud en nog is goud. De devotie is gelijk aan de RK. Opvallend zijn de hakenkruizen, op beelden en boven op de tempel. Hitler schijnt dit gelukssymbool van de Chinezen gepikt te hebben voor zijn Nazisme. De uitgang kan alleen weer via de bekende marktkramen route. Prijzen op de artikelen zijn erg nep. B.v. een maskertje, handgeschilderd kost volgens het etiket 84RM, het is al voor 10RM te hebben. T-shirts van 48RM voor 7RM.
Buiten de tempel weer met de stadsbus naar de scheve Komptar-toren. In het hotel heb ik nog even gezwommen in het kleine zwembad op de 4^e etage.
's Avonds wilden we op straat gaan eten, maar de chinezen hebben zondag en vieren dit thuis. Er zijn vandaag geen eetstalletjes langs de weg. Vandaar dat we in het winkelcentrum in de food-junction gaan eten. Via een bonnetjes systeem kunnen heel verschillend gerechten uit diverse keukens worden gegeten.  Op de terugweg naar het hotel ga ik nog even internetten. Als de "familie" langs komt, moet er even gekeken worden wat Ajax heeft gemaakt. (Ze zijn kampioen.)

Maandag 6 mei 2002

Voor vandaag hebben we besloten een stranddag te maken. De andere groepsleden zijn van het dagje strand flink verkleurd en wij willen ook een tintje bruiner naar huis. Omdat we gisteren veel hebben gelopen, besluiten we vandaag een taxi te nemen, i.p.v. een bus. Vanaf het hotel worden we voor 20RM = €6 naar het zusterhotel aan het strand van Ferringhi beach gebracht. Hier is een mooi zwembad en we kunnen gratis handdoeken krijgen. Het zwembad is met een loopbrug over de kustweg met het strand verbonden. Het strand stelt niet zo veel voor, het is erg smal en er liggen metershoge verraderlijke dikke keien in de zee. Ook het water is erg troebel, ondanks de zwembril is er niets te zien. Het zwembad is OK. We maken er een echte zondag van. Als het tegen 4 uur begint te waaien en de zon verdwijnt besluiten we om terug naar de stad te gaan. In de taxi begint het te onweren en bij het hotel stortregent het.
Op de kamer zien we de gevolgen van de tropenzon. We lijken wel Engelsen. Roodverbrand, ondanks dat we angstvallig uit de volle zon zijn gebleven. 
Om 18:30uur gaan we met de Trishaw (de fietstaxi) naar de klokkentoren aan de haven en laten ons bij het winkelcentrum afzetten. In de oude stad staan veel straten blank door de buien van de laatste uren. Op sommige plaatsen waden de mensen tot de knieën door het water. Volgens de Trishaw driver is morgen alles weer droog. 
In het winkelcentrum worden weer wat inkopen gedaan en buiten gebint het weer te hozen Dus nemen we opnieuw een taxi naar het hotel voor 1½ km kost dit in deze barre tijden 8 RM.
In het hotel wat gedronken in de bar en naar bed met de aftersun.
Morgen moeten we om 5:45uur op voor de boot naar Langkawi.

homepage